BUNSCH Franciszek

Urodzony w 1926 roku w Bielsku. Grafik, rysownik i malarz, przedstawiciel krakowskiej szkoły grafiki warsztatowej, jego twórczość zaliczana jest do nurtu metaforycznego. Profesor Akademii Sztuk Pięknych im. Jana Matejki w Krakowie.

W latach 1945-49 w krakowskiej ASP studiował malarstwo u prof. Eugeniusza Eibischa i grafikę pod kierunkiem profesorów A. Jurkiewicza, L. Gardowskiego i Konrada Srzednickiego; następnie odbył staż w Akademie Výtvarných Umění w Pradze (1949-1951). Dyplom uzyskał w roku 1955. Przez ponad 30 lat prowadził w Akademii pracownię drzeworytu; w 1990 roku otrzymał tytuł profesora zwyczajnego, dwukrotnie pełnił funkcję prorektora (1972-1975 i 1984-1987).

Od 1951 roku wystawia w Polsce i za granicą, miał 30 wystaw indywidualnych. Jeden z najważniejszych polskich grafików swojego pokolenia, ceniony za mistrzostwo warsztatowe i oryginalny klimat prac, w których chętnie sięga do motywów literackich, traktowanych jako swobodna inspiracja do realizacji własnych, niekiedy onirycznych wizji. Stąd skojarzenia twórczości Bunscha z surrealizmem. Jego prace znajdują się w wielu muzeach oraz w kolekcjach prywatnych polskich i zagranicznych.

Ważne miejsce w dorobku artysty zajmują ilustracje książkowe, ekslibrisy oraz autorskie opracowania graficzne wydawnictw. W latach 1960-1980 projektował wspólnie z Krystyną Bunsch-Gruchalską serie kart do gry, które weszły do kanonu polskich wzorów w tej dziedzinie. Jest ponadto autorem wielu publikacji o charakterze teoretycznym i podręcznikowym.

Otrzymał liczne nagrody i wyróżnienia. W 1993 roku został odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski za wybitne zasługi dla kultury polskiej.