TADEUSZ GUSTAW WIKTOR "EPITAFIUM DLA JANINY KRAUPE TRANSCENDENTY"

Jako ikonozof penetruję wielorakie estetyczne strefy Panobrazu, od skrajnie ekspresywnych-intuicyjnych, po uporządkowano-wyspekulowane. Jedną z nich włada mój Dionizos, drugą mój Apollo. Stąd bierze się, że tak powiem, poli-dualizm zarówno w sferze Formy, warsztatu, jak i treści wielu moich dzieł. Ale mam w dorobku takie prace, w których oba te nietzscheańskie pierwiastki świetnie się dogadują. Koegzystują ze sobą w pełnej, formistycznej i przesłaniowej symbiozie. Dionizyjska zgrzebność czy romantyka, jest w nich stylizacyjnie sprzężona – zgrana z apollińską powściągliwością, czy harmoniką. Tak jest na przykład w obrazach z cyklu „Transcendenty”.

 

Tadeusz Gustaw Wiktor 2017